محققان رویکردی برای چاپ معادل‌های پوست ایجاد کردند. این ماده ممکن است در آینده نقشی در تسهیل بهبود زخم‌های مزمن داشته باشد.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی ایران رصد، زخم‌های مزمن عمیق هستند و ترمیم آنها دشوار است. اغلب، قسمت بالای آسیب قبل از قسمت پایین بهبود می‌یابد. بنابراین زخم به خودی خود فرو می‌ریزد. با گذشت زمان، این می‌تواند منجر به بافت اسکار و کاهش عملکرد پوست شود.
در APL Bioengineering، توسط انتشارات AIP، محققان دانشگاه بیرمنگام و دانشگاه هادرسفیلد رویکردی را برای چاپ معادل‌های پوست ایجاد کردند. این ماده ممکن است در آینده نقشی در تسهیل بهبود زخم های مزمن داشته باشد.
این تکنیک اولین در نوع خود است که سه لایه پوست را شبیه سازی می کند: هیپودرم یا لایه چربی، درم و اپیدرم.
آلن اسمیت، نویسنده، می گوید: “شما به طور موثر سه نوع سلول مختلف دارید. همه آنها با سرعت های متفاوتی رشد می کنند.” “اگر سعی کنید ساختارهای سه لایه تولید کنید، تامین هر یک از الزامات هر لایه متفاوت می تواند بسیار دشوار باشد.”
مراحل شبیه سازی
برای حل این مشکل، دانشمندان از ساخت افزودنی لایه معلق (SLAM) استفاده کردند. آنها یک ماده ژل مانند برای حمایت از پوست ایجاد کردند، ساختار ژل را در حین شکل گیری پیچانده و تغییر دادند تا بستری از ذرات ایجاد شود که سپس می تواند فاز دوم تزریق ژل را پشتیبانی کند.
در حین چاپ، لایه های پوست درون ژل نگهدارنده که مواد را ثابت نگه می دارد قرار می گیرند. پس از چاپ، تیم مواد پشتیبانی را شسته و پوسترا لایه به لایه پشت هم قرار میدهند. اگر محققان یک سوزن را از طریق ژل نگهدارنده حرکت دهند، سریعتر از سایر تکنیک های مشابه ترمیم می شود. این منجر به چاپ با وضوح بالاتر نسبت به روش های قبلی می شود و امکان چاپ ساختارهای پیچیده پوست را فراهم می کند.
نویسندگان جایگزین پوست را با بریدن یک سوراخ در بافت خوک و چاپ معادل پوست برای پر کردن سوراخ آزمایش کردند. پس از کشت سیستم مدل به مدت ۱۴ روز، آنها علائم ترمیم زخم را مشاهده کردند.
لیام گروور، نویسنده این کتاب می‌گوید: «ما از لکه‌ای استفاده کردیم که به ما اجازه می‌دهد تا ادغام بین مواد اولیه و بافت را کمی کنیم. ما توانستیم حتی پس از مدت کوتاهی یکپارچگی را نشان دهیم.»این تیم نمی‌تواند بهبود زخم مزمن را با جایگزین‌های پوستی ارزیابی کند، زیرا این فرآیند بیش از زمانی که مدل آنها اجازه می‌داد زمان می‌برد، که تنها ۱۴ تا ۲۱ روز بود. با این حال، گام بعدی آنها آزمایش مدل های طولانی تر و مناسب برای زخم های عمیق مزمن است. هدف نهایی ترمیم پوست انسان و کاهش جای زخم برای همه سناریوهای بیماریست.