متخصصان مرکز نظریات و فناوری‌های دفاعی موسسه هادسون استدلال می‌کنند که نیروی هوایی آمریکا در صورت حمله به حریم هوایی روسیه یا چین با کمبود شدید سوخت مواجه خواهد شد. اگرچه پنتاگون دارای بزرگترین ناوگان هواپیماهای تانکر در جهان است، موفق بودن استفاده جنگی از آنها مشکوک است.
پایگاه اطلاع رسانی ایران رصد، به گزارش اسپوتنیک؛ ایالات متحده قدرتمندترین ناوگان هوایی در کره زمین را دارد: نیروی هوایی، نیروی دریایی. ارتش و تفنگداران دریایی این کشور بدون احتساب هواپیماهای بدون سرنشین بیش از ۱۳۰۰۰ هواپیما و هلیکوپتر در اختیار دارند. واشنگتن از استفاده کامل از آنها خجالت نمی کشد. این نیروی هوایی است که نقش تعیین کننده‌ای در عملیات نظامی پنتاگون در سراسر جهان ایفا می‌کند.
استراتژی استاندارد کسب برتری هوایی، وارد کردن حداکثر آسیب به دشمن با هواپیماهای ضربتی و سلاح های دقیق و تنها پس از آن انتقال نیروهای زمینی به نبرد را در نظر می گیرد. پیاده نظام و تانک ها اغلب برای تصرف ویرانه های ناشی از ایم حملات باقی می‌مانند. با این حال، کارشناسان موسسه هادسون معتقدند که این استراتژی در رابطه با روسیه یا چین کارساز نخواهد بود.
کل موضوع، به بیان ملایم، در وضعیت نامساعد هواپیماهای تانکر است. که سوخت را به نیروی هوایی دور از فرودگاه های داخلی خود تامین می کنند. بدون آنها، جنگنده ها و بمب افکن ها نمی توانند در فواصل دور حمله کنند. این امر به ویژه در درگیری ها با کشورهایی با قلمروهای وسیع بسیار مهم است.
کمبود هواپیماهای تانکرهای تنها مشکل نیست.
نویسندگان این مطالعه یادآوری می کنند که میانگین سنی هواپیما های تانکر KC-10 Extender و KC-135 Stratotanker پنجاه و دو سال است. طبق استانداردهای هوانوردی، این مقدار زیاد است. “Extender” که در سال ۱۹۸۱ به بهره برداری رسید. هنوز منابع خود را تمام نکرده است. اما “Stratotanker” تولید شده از ۱۹۵۴ تا ۱۹۶۵ دیگر باید برای اوراق شدن ارسال شود.
پنتاگون ۲۰ سال پیش به دنبال جایگزینی برای هواپیماهای منسوخ شده بوده است. اما به موفقیت‌های خیلی زیادی نرسیده است. بسیاری از پنجاه هواپیمای عرضه شده توسط نیروی هوایی از تعداد زیادی “بیماری های دوران کودکی” رنج می‌برند. رسانه‌ها می‌گویند هواپیماهای جدید قابل اعتماد نیستند. خلبانان از نصب ضعیف تجهیزات داخل هواپیما، ارتعاش شدید در اثر کوچکترین لرزش، شکایت کردند. و حتی از پرواز خودداری کردند.
طراحی ناقص میله سوختگیری کم مانده بود باعث سقوط جنگنده بمب افکن F-15E Strike Eagle در سال گذشته شود. پنتاگون ۵۵ میلیون دلار برای رفع نواقص اختصاص داداست. و تحویل بیشتر هواپیماهای KC-46 به نیروی هوایی را حداقل تا سال ۲۰۲۴ به تعویق انداخته است. البته این موضوع بر زمان اتمام پروژه های KC-Y و KC-Z تاثیر می گذارد.
علاوه بر ایجاد ناوگان هواپیما های تانکر، کارشناسان موسسه هادسون بر ساخت فرودگاه های بیشتر در منطقه هند و اقیانوس آرام برای دریافت هواپیماهای سنگین و ذخیره سوخت اصرار دارند.
محاسبات ذکر شده است: اگر سالانه از ۴۰۰ تا ۶۰۰ میلیون دلار در این مورد هزینه کنید. تا سال ۲۰۴۰ تعداد پروازها برای سوخت گیری هوایی دو برابر می شود. که به یک جنگ فرضی با چین کمک زیادی می کند. در غیر این صورت، به گفته کارشناسان ، نیروی هوایی آمریکا بیش از ۱۲ فرودگاه مناسب نخواهد داشت. که به طور جدی توانایی های نیروی هوایی این کشور را محدود خواهد کرد.
علاوه بر این، باید در نظر داشت که روسیه و جمهوری خلق چین دارای دفاع هوایی قوی هستند.
آخر اجرای عملیات نظامی در منطقه‌ای در خاورمیانه که در آنجا می‌توانید در آسمان متحدان به یک بمب افکن سوخت برسانید. با پشتیبانی هوایی در اعماق قلمرو یک کشور پهناور فرق می‌کند.
تانکرها هدف آسانی برای سامانه های موشکی ضد هوایی هستند.
روسیه دارای سامانه اس ۴۰۰ با برد ۴۰۰ کیلومتر و هواپیماهای رهگیر میگ MiG-31 است. که می توانند با موشک های R-33 از فاصله ۳۰۰ کیلومتری اهدف خود را مورد اصابت قرار دهند. و بنابراین هواپیماهای تانکر آمریکایی باید بترسند. علاوه بر این، نحوه استفاده از آنها در ارتباط با جنگنده های نسل پنجم F-22 و F-35 هنوز مشخص نیست. سوختگیری این هواپیما های رادارگریز در هوا استتار آنها را کاملاً از بین می‌برد. و پدافند هوایی دشمن می‌تواند دو یا حتی سه هواپیما را با یک شلیک به طور همزمان بکشد.
در ایالات متحده، در حال ساخت تانکرهای هوایی رادارگریز، از جمله تانکرهای بدون سرنشین هستند. اما زمان تحویل آنها به ارتش معلوم نیست. به هر حال، گزارش موسسه هادسون به وضوح نشان می دهد که نیروی هوایی آمریکا پاشنه آشیل خود را دارد.