اکنون به ادعای روزنامه گاردین، اولین جنگنده Tempest تا پنج سال آینده به پرواز در خواهد آمد. این جنگنده با هدف جانشینی Typhoon تولید می شود، جنگنده ای طراحی شده در دهه ۱۹۸۰ که اگر چه کارآمد و موثر بوده اما فاقد پنهانکاری و دیگر نیازمندی های مدرن یک جنگنده پیشرفته است. ژاپن نیز در ابتدا قصد داشت جنگنده های F-22 Raptor را از ایالات متحده خریداری کند تا جایگزین جنگنده های قدیمی F-15 نماید اما قوانین ایالات متحده فروش این جنگنده های رپتور اف -۲۲ به کشورهای خارجی را منع می کند. اگر چه ژاپن در حال نهایی کردن خرید دستکم ۱۵۰ فروند F-35 است اما همچنان می خواهد یک جنگنده بومی با تکیه بر برتری هوایی بسازد و در سال ۲۰۱۶ بود که از طرح اولیه جنگنده X-2 رونمایی کرد.

این تلاش با طراحی یک جت جنگنده دیگر به نام F3 همراه شد که اولین پروازش را در سال ۲۰۲۸ تجربه کرده و در سال ۲۰۳۵ وارد سرویس خواهد شد. بریتانیا و ژاپن در سال ۲۰۱۷ توافق کردند که اطلاعات برنامه های خود برای ساخت جت های جنگنده نسل ششمی را با هم به اشتراک بگذارند اما این توافق چندان عملی به نظر نمی رسید. توافق جدید اما نشان می دهد که این دو کشور در نهایت یا با هم همکاری سازنده در ساخت جت های جنگنده خواهند داشت یا در هزینه ها با هم همکاری خواهند کرد. گاردین برآورد کرده است که هزینه طراحی و توسعه جت جنگنده Tempest حدود ۲۹ میلیارد دلار خواهد بود. در سال ۲۰۲۰، فوربس برآورد کرده بود که هزینه برنامه جت جنگنده ژاپنی F3 نیز حدود ۴۸ میلیارد دلار است.

در مورد ژاپن، توسعه این جنگنده معادل بودجه نظامی یک سال این کشور خواهد بود. جنگنده بریتانیایی نسل ششمی Tempest توسط کمپانی BAE Systems و به کمک کمپانی Leonardo و با مشارکت مهندسان رولز رویس طراحی و ساخته خواهد شد. پروژه جنگنده F3 را نیز صنایع سنگین میتسوبیشی هدایت خواهد کرد در حالی که در ابتدا قرار بود لاکهید مارتین نیز در آن مشارکت داشته باشد اما اکنون به نظر می رسد که غول دفاعی آمریکایی از این برنامه دور شده است. گاردین گزارش داده است که دو کشور ژاپن و بریتانیا همکاری بسیار نزدیکی در این پروژه ها خواهند داشت اما گزارش رویترز پا را فراتر گذاشته و مدعی شده که این دو کشور برنامه های جداگانه شان را با هم ترکیب کرده تا یک طرح هواپیمایی یکسان بسازند، با تفاوت هایی جزیی در تولید نهایی برای هر یک از این دو کشور.

اگر چه چنین چیزی امکان پذیر است اما به معضلاتی نیز منجر خواهد شد: ژاپن به دنبال جنگنده ای است که برای مبارزه با دیگر جنگنده ها توانمند سازی شده باشد در حالی که بریتانیا به احتمال فراوان به دنبال جنگنده ای است که هم بتواند ماموریت های هوا به هوا و هم هوا به زمین را انجام دهد. ژاپن و بریتانیا در گذشته برخی از مشهورترین جنگنده های جهان را ساخته اند. صنعت هواپیماسازی ژاپن در دوران جنگ جهانی دوم با Mitsubishi Zero به اوج خود رسید . بعد از پایان جنگ، ژاپن عمدتاً به خرید جنگنده های آمریکایی روی آورد، اگر چه جنگنده های بومی F1 و F2 را تولید کرد که مورد دوم با کمک کمپانی لاکهید مارتین بود. بریتنایا نیز جنگنده های طراز اول بسیاری ساخته که از Sopwith Camel در جنگ جهانی اول تا Eurofighter Typhoon امروزی متفاوت بوده اند.